.

.

2015/12/01

Alluitz: 1.034m | Ziertziako urkuluko kanaletik. (Ipar Aurpegia).

2015/11/01 | Urkiola-ko parke naturalean eskalatzeko zeuden debekuak amaituta (LINK), gure mendiek eskaintzen duten alternatiba edo aukerak ondo gozatzeko ordua heldu da. Gogo asko nituen Ziertziako Urkuluko kanala errepikatzeko, igoera zuzen eta bertikala Alluitz-etik Anbotora doan ertzeraino.


Nondik izena? Patxi Galé adituaren laguntzarekin Iparraldeko kanal hau Ziertziako urkulu kanala izenaz bataiatu dugu. Abadiñoko toponomia mapa eta liburuetan informazioa ondo miatuz.

Igoeraren dekribapena: Autoa Atxondoko Axpe auzoan utzi eta Gailanda baserrira doan bidea hartuko dugu, 2 km dituen  ibilbide lasaia. Axpe auzoaren bihotza zeharkatzen duen bidea.

Gailanda baserrira heldu, eta gorantz doan bidea hartuko dugu. Beti Zorrotzako gailurraren azpian dagoen hamildegiaren ingurutik (Alluitz-etik Larrano puntara doan ertzean aurki dezakegun gailurra).
Pinudiak zeharkatu eta kobagorritte-ko iturrira helduko gara. Orain dela urte batzuk barriztatutako leku zoragarri bat atxa haundien azpian. Orain gorantz doan hesi baten eskumatik igoko gara, ganaduarengandik (ardi eta ahuntzak) babesten duten tarte edo pagadi gazte bat ondo kontserbatseko erabiltzen den hesia hain zuzen.

Gora goazela, hirurogei metro inguru gorago, ezkerrerantz egingo dugu. Orain ahuntz-bide bat hartu, eta elorriz inguratutako paisai eder bat zeharkatuko dugu. Ahuntz eta ardientzako, gordeleku moduan erabiltzen duten toki lasai eta ederra. Gorago, kanal harritsu bat aurkituko dugu, kanala igo eta Anbotoko mendilerroaren lehen hesi haundia gaindituko dugu. Aurrean eta goiko partean, Alluitz mendiaren iparreko pareta ikusgarria.


Zelai bertikalez jositako toki batetik ekingo diogu orain eta gorantz egingo dugu eskuak erabilita. Hagin esanguratsu batera heldu,  atzean utzi eta ezkerrerantz doan ahuntz-bide bat erabiliko dugu Ziertziako kanaletik jaisten den harritzara heltzeko.

Toki ikusgarria da hau. Kanalaren azpian gaude orain. Perspektiba ikaragarria daukagu harritzaren hasieran.  Hasierak ez dauka inungo zailtasun aipagarririk, harritzak  igotzeak suposatzen duen zailtasuna baino ez. Oso motel igotzen den tartea da.  Metroak aurrera egin eta kanala estutu egiten da, bedarra protagonista bihurtuz. Nola edo hala, gora egin eta lehenengo intergune edo erresaltera iritsiko garau, erraz igotzen den tartea da hau.  Materiala jantzi (kaskoa derrigorrezkoa), eta lasai egingo dugu gorantz. Azpian amildegiak, gaur egun, bedarrez estalitako kanala denak, txirrista forma ikusgarria hartzen du. Argi ibiltzeko lekua da hau.

Astiro astiro eta arreta handiarekin metroak igoko ditugu kanalean barrena,  hurrengo intergune edo erresaltera heldu arte. Bigarren intergunea izango da hau, ezkerretik egingo duguna. (Piolet batekin hobeto egiten dena.) Erresaltea atzean utzi eta kanalaren alboetan pago bihurritu batzuk agertuko dira, denbora eta eguraldiaren eraginez oso itxura berezia dutenak. Talaia zoragarria hau, paisaiaz gozatzeko.  Gainean berriz, azkenengo zatia.

Orain kanala zerbait zabaltzen da, baina metro batzuk gorago kareharriz eta belarrez osatutako hesia aurkitu dugu arrez aurre. Igaroezina dirudien pareta mixtoa da eta  bost metroko erresaltea dueña. Hirugarren graduko zatia edo tartea. Gainean eta pago  batean, basbesteko aukerarekin.

Erresaltea behean utzi eta berrogeitahamar metro inguruko intergune jarraiak aurkituku ditugu, eskuak erabiliz erraz egiten diren pausuak. Baina argi ibili, bidea ondo jarraitu behar delako, hau ez da paretan gora galtzeko lekurik aproposena. Gure azpian beti, Ziertziako arroa ikusiko dugu.
Bukaera, eskumar,a horizontalean egiten da, Urkuluko leporaino (Ziertziako urkulue).

Alluitz-era heltzeko, ertz integrala egiteko aukera dugu orain. Bitartean, infernura zuzen zuzen doan zubia zeharkatuko dugu. Infernua barik, Alluitz mendiaren tontorra aurkituko dugu bertan.
Jaitsierarako berriz, Artola-ko leporaino doan bide klasikoa hartuko dugu. Beranduago, Axpe auzoraino heltzen den mendi ibilibidea jarraituz.

------------------------------------------------------------
 - Iraupena: guztizkoa: 2h 50' (Geldiuneekin)
 - Zailtasuna: Zaila.
 - Distantzia: 9,6 Km (+/-)
 - Gorabehera: Gorabehera positiboa: 1.025m (+/-)
 - Mendi Ibilbidea: Axpe Auzoa - Gailanda Baserria - kobagorritte-ko iturria - Ziertziako Kanala - Urkuluko lepoa - Infernuko zubia - Alluitz - Artolako lepoa - Axpe Auzoa 
------------------------------------------------------------

Gailandatik gora daude pinudietatik.

2015/11/23

Udalatx:1.120m | Ekialdeko Aurpegia, edo ekialdeko ertza. (Cara Este).

201/10/26 | Urte asko dira Udalatx ingurutik nabilela, eta nola ez; gozatzen. Inguruko beste jende askoren moduan. Oraingoan, Ekialde aurpegiko igoera eder eta zuzena, Arrasate ingurutik ondo ikusten den igoera zoragarri eta aipagarria. Azpimarratzeko, aurpegi honek gordetzen duen baso oparoa. Arttialde eta Garbitzaz (Arbutus unedo) osatutako baso majikoa. Udalatx mendian beste bitxikeri bat.


Igoeraren deskribapena; Igoera, Aintzinaiko Santutxo harrobiaren azpian hasiko dugu. Harrobia, denboran tusita egon de arren, gaur egun lurrez beteta dago. Udalatx-ek ekialdean daukan beste ebakiondo itsusi bat. 

Autoa Meatzerreka elkartearen ondoan utzi eta harrobiaren bila joango gara. Arrasatetik Elorriora doan bidea zeharkatu eta harrobiruntz doan bidea hartuko dugu. Minutu gutxitan harrobiaren puntu gorenean azalduko gara, orain lurrez beteriko harrobia. Harrobiaren eskuinetik gorantz doan ardi-bidea hartu eta artadian barneratuko gara. Ondo zainduta dagoen Artadi eder bat,goroldio eta kareharriz hornitutako inguru zoragarria dugu aurretik.

Bidea agertu bezain laster desagertu egiten da.  Sena erabiliz gorantz egingo dugu ohian itxura duen artadi ederretik. 80 metro gorago lehenengo harritza horizontala zeharkatu behar da, leku basatia benetan.  Harritza atzean utzi eta "Lurgorri" izenez ezagutzen den toki batera helduko gara, lurrak kolore gorriz jazten dira toki honetan.

Artadia pixkanaka atzean geratzen joango da eta igoera, maldatsuagoa bihurtuko da.


Aurrean, Lurgorriko koba ederra aurkituko dugu, gaur egun ahuntz eta ardiak aterpe moduan erabiltzen dutena. Koba ezkerrean utzi, eta gora doan ertz zabala hartuko dugu. Eskuak ondo berotzeko tartea.  Gorago, Antzuetako atxak eta bere arroa.

Ertza lasai hartu eta goruntz egingo dugu, oztoporik gabeko tartea bait da. Kareharri inguru zoragarria.

Antzuetako atxak eta arroa ezkerrean utzi eta "Mankulebarreko" ertzetik gora egingo dugu orain. Lehenengo intergune aipagarrienarekin parez pare aurkituz. IIIº. intergune mixto bat, eskuekin ondo heltzen den txangoa. Nola de hala metroak goruntz egingo ditugu eskuekin lagunduz, espoloi itxura duen muinoaren tontorrenaino Azpian berriz, Antzuetako arro edo hamildegi zabala.

Tontortxoa atzean utzi, eta aurretik ertza zerbait estutzen da. Oraingoan, Mankubarrene-ko ertz tartea,  Udatatx-eko ekialde aupergi hutsean.

Ertzean aurrera jarraitu, eta "Asentziko ezpanak" izenez esagutzen diren lekura helduko gara. Urrunetik (Ekialdetik) bi ezpanen antza duten ertza bereizgarriak somatzen dira.  Metro batzuk aurrerago, Udalatx-eko gailurra. 


Kokapena.

Jaitsieran berriz, kanpazar porturaino doan bide klasikoa  hartuko dugu. Harrobiaren bukaeran, Santutxo harrobiraino doan baso-bide bat hartuko dugu.

2015/11/18

Untzillatx:941m | Ipar Aurpegia > Zuhaitzen bidea.

2015/10/17 | Berriz etxe ondoko mendietan gozatzen. Oraingoan Untzillatx mendiko ipar aurpegi bertikalean. Azpaldian buruan izandako mendi igoera izan da eta mendia ikustean marra zuzena imaginatzen nuen Iparralde aurpegi ederrean. Pentsatu, aztertu eta egin. Untzillatx-eko iparraldean, "zuhaitzen bidea" deritzona. Zergatik? 3 zuhaitz erabili ditudalako erreferentzia moduan "marra" imaginario edo igoera hontan. 


Igoeraren deskripabena: Mendiola auzotik Agirre baserrira doan bidea hartuko dugu. Agirre baserrira heldu baino lehen, ezkerretara dagoen pinudi gazte batzuekin topo egin eta gorantz jarraituko dugu, baso osoa zeharkatuz. Gorantz goazela,  Untzillatx-eko ipar paretak somatuko ditugu gainean. Itxuraz, igoerarik ez duen ipar aurpegia. Basoa atzean utzi eta aurrean, ardiak eta ahuntzak basora ez jaisteko erabiltzen de hesia, gainetik pasatuko dugu. Jarraian, kareharri multzo izugarria, kaosa.

Igoera osoan eta erreferentzia moduan, 3 arte (Quercus Ilex) eder erabiliko ditugu. Horregatik izena, zuhaitzen bidea da. Lehenengo metroak eskumatara egingo ditugu igaroezina ematen duen harresiaren azpitik. Noizbeinka, edozein ezusteko gertatu ahal dela kontutan hartuta, lurrera ondo ebatzeko eskuak libre eraman badaezpada. 


Pixkanaka eta diagonalean (mendebalderuntz) gora egingo dugu, beti bide erosoena aukeratuz. Gainean, gure lehenengo erreferentzia begiztatuko dugu, arte bakarti eta aparta. Artearen azpian (120 m +/-)  ondo jartzea komeni da, igoera edo tarte honen perspektiba hoberena izateko. Aurrean malda garrantsitsua hasten da, intergune erraz eta polit batekin. Harri plaka erosoa, artekaz gainezka dagoena. (4m/IIº+). Intergune edo erresaltea gaindituta eta metro batzuk aurrerago gure lehen deskantzua hartuko dugu. 

Bigarren tartea, zuhaitzetik zuhaitzera doan igoeran hasten da. Lehenengo pausoak erraz egiten dira. Kanal estu batera helduko gara, hain zuzen, kareharri eskailera itxura duen tartera. Hiruzpalau intergune dituen kanala da, asko jota IIº+, baina bertikal bihurtzen den zati edo igoera zuzena. (Ezkerretik, harritza zabal batetik kanal estu hau saihestu daiteke). Kanala azpian utzi, eta ertz antza hartzen duen sektore batera helduko gara. Beste metro gutxi batzuk aurrera eta hurrengo artea-ren ondoan agertuko gara. Bi enborrez hornitutako arte zahar eta ikusgarria.

Hirugarren partea. Orain, Utzillatx mendiak duen baso oparo eta ederra dugu begibistan. Pagadi hostotsu eta magikoa. Baina aurretik, eta pagadiaren azpian, hurrengoko zailtasuna. Kareharri plakak dira, 20/25m inguruko plakak. Arteka eta pitzaduraz beteriko plaka luzea, pare bat seguru sartzeko (arroka zubiak) leku aproposa. 3 intergune aipatzeke. Lehenengo, plaka luze eta zabala (IIº+). Bigarrena berriz, tximinia itxura duen kanal estua. 


Ezkerrean haitz eder batekin agertzen den igoera bertikala. Inteeran lizarra bakarti batekin hornitua, zinta batekin babesteko leku aproposa. Atzean zailtsaun haundiena utzi eta pagadia berrogei metro gorago agertzen da. Kanal belartsu batetik igotzea bakarrik falta zaigu (IIº) pagadiaren barneraino sartzeko. Pagadian zehar gora egingo dugu Untzillatx-eko gailurraren gutunontziarekin topatu arte.

Jaitsieran berriz, Labaroko atera hurbildu eta Eguzkiarreko harritzaren gainean dagoen korridorea edo kanala erabiliko dugu. Oso jaitsiera arina eta zuzena da Atxartera heldu arte.

------------------------------------------------------------
 - Iraupena: guztizkoa: 2h 45' (Geldiuneekin)
 - Zailtasuna: Zaila
 - Distantzia: 5,2 Km (+/-)
 - Gorabehera: Gorabehera positiboa: 790m (+/-)
 - Mendi Ibilbidea: Atxarte harrobia - Mendiola Auzoa - Agirre Bserriko pinudia - Ipar Aupergia - Untzillatx tontorra - Labaroko Atea - Eguzkiarreko Harritza - Atxarte harrobia.
------------------------------------------------------------

Agirre baserritik gora dagoen pinuditik.

2015/11/03

Astxiki: 785m | Ipar-mendebaldeko ertza | Arista o Cara Noroeste.

2015/10/25 |Astxikiko iparmendebaldean aurkitzen da igoera eder eta basati hau. Atxarteko harrobien gainean dagoen ertz zabala hain zuzen ere. Urte asko dira Atxarteko  inguruetan gabiltzala.Akaso Euskal Herri osoko mendizale asko gara bertara hurreratzen garenak. Eskalatzeko leku aparta dira Atxarte eta bere inguruak.  Aspalditik daukat igoera hau egiteko asmoa. Durangaldeko ertz aipagarrienen bateratze bat egitea, buruan daukadan ideia bat da eta agian epe labur batean burutuko dudana.

Igoeraren Deskribapena; Atxarteko harrobian hasten da igoera, ermita eskuinean utzi eta gorantz doan bide ezaguna hartuz.  Eguzkiarreko pareta eskuinaldean utziko dugu. Gora goazela, Artolako bide klasikoa eskuinean utziko dugu, eta ezkerrerantz doan bidea hartuko dugu. Usukobeta harritzaren azpitik doan bidea zeharkatzen, elorri eta txilar hostotsuak saihestuz. Gainean Astxikiko eskalada klasikoenetariko batzuk aurkituko ditugu (Ezkerreko horma deritzon sektorea; LINK), eta Usokobetako harritzaren kanal zabal eta apurtua. Aurrera jo behar dugu, "ezkerreko horma" deritzon sektorearen azpitik iparmendebaldeko ertzaren bila, ahuntz bide estu eta zikinetik. 

Aurrera goazela, “Kobailuna” ederra aurkituko dugu ertz zabalaren azpian, ahuntzak aterpe moduan erabiltzen duten haitzuloa. Bisita labur bat egin eta ertzaren bila goaz, beti ere sena erabiliz. 


Orain, harrobiak azpian ditugu eta aurrean berriz, Astxikiko ertz zabala. Igoeraren lehen zatia erraza da, txilar eta elorriz (zuri eta beltzak) estalita dagoena. Gora goazela, lehenengo intergune edo erresaltea ikusiko dugu lehenengo aldiz, izengabeko espoloiaren hasieran. 

Intergune hau, 5/6 metro inguru dituen tarte bertikal mixtoa da. (harri eta belar korapilatsua ), IIIº. gradua izango duen erresaltea. 

Pixkanaka lehenengo muino edo espoloi-aren azpira hurbiltzen goaz. Lehenengo erresaltea lasai hartu, eta astiro gorantza egingo dugu eskuak erabiliz. Azpian Atxarteko hamildegi eta harrobiak ditugula. 

Erresaltea atzean utzi, eta kanal belartsu batetik igotzen da, espoloiaren ezkerreko lepo batera iritsi arte.  Leku zoragarria!. Lepo estua atzean utzi (Artea erreferentziatzat hartuta) eta eskuineko paretatik goaz oraingoan; intergune erraz eta jarraituak gaindituz (IIº+). Aurrean “Pago bakartia-ren lepoa”, Atxarte inguruko paisaia miresgarri eta dotoreena. Paisaia dastatzen geratzeko leku paregabea.


Aurrean berriz (Gainean), hurrengo txanpa; Atxurdin-gaina. 

Ertzaren bigarren zati aipagarriena eta Astxiki gailurraren anai txikira heltzeko bidea. Tarte harritsua eta erresalte aipagarriena IIIº. gradukua izango da. Kareharri aparta. Ertz osoko zati ederrena.

Metroak gora goaz paisaia ondo daztatuz.  Atzean Atxarte eta Urkiola inguruko paisai dotoreenetariko bat dugula. 60 m inguru geroago, erresaltearen azpian kokatu eta eskalatzen hasiko gara. Gozatzeko zati edo luze aipagarriena (6 m/IIIº). 

Intergunea azpian utzi eta kanal estu batera helduko gara, 80 m inguru dituen kanal belartsua. Orain, gora egiteak errazagoa ematen badu ere,  argi bili beharreko lekua da azpian (iparraldean) dugun hamildegia ikusita.


Azkeneko pausoak eman eta konturatu orduko Atxurdin-gaineko gailurrera helduko gara. Astxiki mendiguneko anai txikia. Metro batzuk beherago, harriz beteriko kanal zabal batetik jaitsiko gara; astxiki eta Atxirdun-gaina banatzen duten leporaino. Lepotik, ardiak erabiltzen duten bidea jarraituko dugu Astxikiren gailurreraino. 

Jaitsieran, Artolara eta Atxartera doan bidea jarraituko dugu. 


Egindako Ibilbidea.


------------------------------------------------------------
 - Iraupena: guztizkoa: 1h 58' (Geldiuneekin)
 - Zailtasuna: Zaila 
 - Distantzia: 3,2 Km (+/-)
 - Gorabehera: Gorabehera positiboa: 680m (+/-)
 - Mendi Ibilbidea: Atxarte harrobia - Ezkerreko horma "sektorea" - Iparmendabelde-ko ertza - Atxurdin gaina - Astxiki - Artola - Atxarte harrobia.
------------------------------------------------------------

2015/10/27

La Maliciosa: 2.227m | Ascensión clásica desde el puerto de Navacerrada pasando por Bola del Mundo o Alto de Guarramillas (2.265 m).

17/08/2015 | Ascensión express y clásica al Pico Maliciosa desde el Puerto de Navacerrada. Aprovechando que pasábamos por Navacerrada para visitar el precioso entorno de Guadarrama, ascensión relámpago a unos de los techos de la Sierra.


Descripción de la Ruta: El recorrido o ascensión comienza en el Puerto de Navacerrada, buscando las pistas de esquí que suben hasta la "Bola del Mundo". Una ascensión clásica en Guadarrama y todo su entorno. Difícil perderse.

Se puede subir por la pista de hormigón, y por la que sube la mayoría de gente, o evitarla subiendo por las palas más directas que desembocan bajo la virgen de las nieves (Pistas de esquí). Desde aquí no hay perdida, la "Bola del Mundo" y sus repetidores son la referencia. Una vez visitado el lugar, se baja por un sendero entre jaras en dirección sur-sureste hasta llegar a la ancha arista que baja desde la cima. Arista fácil y juguetona desde donde se obtienen unas vistas magnificas de todo el entorno del Parque.

Tras un descanso en la cima, disfrutando del paisaje y la fauna local comenzamos la vuelta. Desandando lo andado, un sendero cómodo y bien marcado hasta el puerto de Navacerrada.

Mapa de la zona.

Evitando la pista principal que sube hasta la "Bola del Mundo".

 Mirada atrás, Puerto de Navacerrada.

2015/10/07

Etapa 3 > Trekking Alto Atlas | Cerrando el circulo, de vuelta a Imlil.

Día 3 |   Timnerhourhine > Tizi n'Tamatert > Tamatert > Imlil Mzik (12 km | 1.024m + )

Tras una noche fría, nos despertamos con el canto inconfundible de los gallos que campan a sus anchas por toda la aldea. Un bonito despertar en  “Tinerhourhine”. Desayunamos, y partimos pronto para no pillar las horas más duras de Sol durante la subida.  Una subida dura y directa hasta el collado de “Tizi n’Tamatert”. Ascensión archiconocida en la zona, así que no hay mucho que añadir como descripción a la misma.

Desde el collado, volveremos a ver el enorme y ancho Valle que aglomera Imlil y todas sus aldeas rodeadas de enormes y centenarios nogales. Una bonita perspectiva respecto al collado de Mizik que ahora aparece a unos cuantos kms y en el horizonte,  por donde caminábamos días atrás.

En el collado, tomaremos un rico té en un Bar improvisado que hay junto a la carretera y que sube desde Imlil. Tras el dulce descanso, bajaremos hasta Imlil por un sendero que evita la carretera que sube desde Imlil.

Un descenso cómodo y directo que transcurre por pinares y plantaciones de jóvenes cedros hasta llegar a la aldea de “Tamatert”, muy cerca de Imlil. Los últimos km hasta nuestro albergue en Mzik se realizan cómodamente, caminamos como si estuviésemos en casa. Y es que, en realidad, aquí siempre nos sentimos como en casa.

Primeras rapas por la pista que sube hasta “Tizi n’Tamatert”.

Por la Pedrera.

Miradas, con el pueblo de "Tinerhourhine" en lo más ondo del Valle.

2015/08/07

Etapa 2 > Trekking Alto Atlas | Collados, valles y cerezos...

> Día 2 | Azib Iminouatss >Ait Aissa >Tizi Oudite > Aguersioual>Tizi n'Aguersioual Ikkiss Timnerhourhine.(34km | 1.535m + )

Tras una apacible noche en la aldea “Tizi Oussem”, tomaremos una pista que sigue perpendicular al cauce del río (N)  buscando la siguiente aldea de “Ait Aissa”. Un tramo amable y llano hasta la aldea, donde giraremos al Este tomando el sendero que sube hasta el collado de Tizi Oudite (2.2196m).


Una ascensión prolongada por tierras de contrastes, donde los colores rojizos y granates de la tierra se entremezclan con el verdor de las Sabinas creando paisajes únicos y bellos en todas direcciones. El sendero no tiene perdida, y sube cómodamente hasta el collado de “Oudite”, donde tomaremos aire disfrutando de nuevo de los enorme paisajes del Alto Atlas. Un mirador perfecto sobre la cresta de “Tasser Imoute”, una cresta muy apetecible hasta el collado de “Tizi n’Mizik” que visitamos ayer.

En verde el recorrido.

Tras el descanso, comenzaremos el largo descenso hasta  la aldea de Matate. Un descenso cómodo y prolongado hasta las profundidades de “Aguiersioual”, atravesando cerezales, terrazas de cultivo, casas colgantes por senderos aparentemente imposibles.

En “Aguersioual” comeremos plácidamente junto al río, disfrutando del paisaje que ofrecen las altas cumbres blancas del Atlas en el horizonte. Sin duda, un lugar maravilloso para un “tentepie” y un breve descanso justo antes de afrontar el tramo más duro de la jornada, la subida hasta el collado de “Tizi n’Aguesioual”.

Comenzamos la subida atravesando la aldea de”Aguersioual” primero, para comenzar con las rampas más duras un rato después. Una ascensión “zigzagueante” y sin descanso hasta el collado. Ya en el collado, la niebla nos engulle y apenas nos deja disfrutar de los valles escondidos del Este del “Tamalaroute”. Así que nos ponemos en marcha de nuevo siguiendo el sendero que baja por los barrancos y canchales hasta la aldea de “Ikkis”.

Un sendero al más puro estilo “ruta del cares” que transcurre junto a enormes paredones, corredores, pedreras y ríos que bajan desde la cumbre de Tamalaroute.

El descenso bajará hasta los más hondo del valle hasta situarnos junto al cauce del río “n’Imenane”,  que baja con un caudal considerable debido al deshielo. Lo atravesaremos con cuidado y subiremos hasta la aldea de Ikkis para retomar el sendero que ahora transcurre por el otro lado del río hasta la próxima y última parada del día, la bella y sombría aldea de “Tinerhourhine”.  Aldea en la que dormiremos esta noche disfrutando de nuevo de las gentes Bereber  y su enorme hospitalidad.


Comenzamos a caminar al amanecer, una mirada atrás.

 Primer tramos por la pista, y por la sombra.

Aparace la aguja de Tadat menuda silueta.

2015/07/08

Etapa 1 > Trekking Alto Atlas | Cascadas de Irhoulidene y el valle de las terrazas colgantes.

> Día 1 | Mzik Tizi n'Mzik Cascadas d'Irhoulidene Azib Iminouatss.  (15 km | 1.120m + )

Nos levantamos pronto en Mzik (Dar | Tizi Mizik), y tras un buen desayuno comenzamos el día buscando el sendero que nos guiará hasta el hermoso y arhiconocido collado “Tizi n'Mizik” (2.930m). Una subida zigzagueante y sin perdida hasta el collado, donde disfrutaremos de la vista sobre los amplios valles del Imlil y sus alrededores.

De echo, es una subida que realizamos habitualmente durante nuestras visitas a esta parte del Alto Atlas, pero de la que disfrutamos como el primer día.

El paisaje desde el collado es vuelve abrumador, obteniendo una perspectiva única sobre el Parque Nacional del Toubkal y todo su entorno. Tras un breve descanso en el collado,  tomaremos el sendero que sigue hasta el refugio “Azib Tamsout” (LINK) ignorando los senderos que bajan hasta el valle de “Tizi Oussem”  al que bajaremos a última hora de la tarde para pernoctar.

En verde el recorrido.

El sendero hasta el refugio no tiene perdida y está bien marcado, un sendero exigente que atraviesa bosques de sabinas milenarias y multitud de cascadas provenientes de las altas cumbres del coloso “El Hadj” (3.134m).

Nos vamos acercando a uno de los valles de altura más hermosos de todo el alto Atlas, el valle del río “Assif n'Ouarzane”. Sin duda, una de las joyas con mayúsculas del Alto Atlas. Un lugar para meditar, adornado de terrazas imposibles, cascadas azules, pastos exuberantes y magia bereber por doquier.

Seguimos el sendero hasta el refugio de “Azib Tamsout” cruzando varios ríos e ignorando algunos senderos que suben a nuevos valles y collados. Tras pasar junto al reluciente refugio (recientemente re-estrenado), seguimos el sendero que sube zigzagueante entre enormes y viejos enebros hasta el siguiente refugio ubicado a unos 3.000m de altitud. El archiconocido refugio de “Tazarhart”.  Poco a poco y paso a paso, iremos adentrándonos en la garganta del río  “Ouarzane” buscando las majestuosas cascadas de “irhoulidene”. Enormes saltos de agua que caen al vacío desde los paredones del circo de “Arhal”.

Tras algunas fotos y un breve descanso volveremos sobre nuestros pasos, desandando lo andado anteriormente y bajando hasta la recóndita aldea de “Tizi Oussem” donde pernoctaremos y descansaremos con nuestros amigos bereber. Un descenso largo por las bellas tierras rojizas del alto Atlas.

Partiendo hacie el collado "Tizi n'Mizik".

Una mirada atrás, con los cerezos en flor como protagonistas.

Con la flecha el collado, con las nieblas de la mañana.

2015/06/24

< Trekking Alto Atlas > Caminando por las tierras Bereber y sus Montañas.

01/04/2015 | Treking realizado durante 5 días por senderos , pueblos "Amazig", ríos y paisajes encantados del Alto Atlas, examinando aún mejor sus montañas y valles para próximas visitas. Insha'Allah !


Precioso trekking comenzando desde el confortable "Gite / Dar Tizi Mizik" (LINK) de nuestro amigo Hassan, subiendo hasta el archiconocido collado de "Tizi n'Mzik" y continuando hasta las cascadas de "Irhoulidene"; un paraíso escondido bajo el  refugio Tazahart.  Tras disfrutar del valle bajaremos hasta las hermosa aldea "Azib iminouatss" rodeada de verdes terrazas colgantes, donde pasaremos una primera noche descansando en el refugio "Gite Tafat". 

En la segunda jornada,  recorreremos el valle siguiendo el curso del río para subir al collado de Tizi Oudite y bajar de nuevo hasta el valle principal del Macizo del Toubkal. Tras un breve descanso en  la aldea de "Aguersioual" proseguiremos con la siguiente ascensión de la jornada, el collado "Tizi n'Aguersioual" y el descenso hasta a la preciosa aldea Bereber de "Ikkis". Un descenso largo por barrancos, senderos imposibles, y paisajes ocres. Pasaremos la noche en "Tinerhourhine", una pequeña aldea que pace en en la sombra del coloso "Adrar Tamalaroute" (2.724m). 

La última jornada consistirá en subir hasta el archiconocido collado de "Tizi n'Tamatert", y bajar de nuevo hasta imlil para llegar de nuevo hasta el refugio "Dar Tizi Mizik". Una circular recorriendo los valles que rodean la cima de "Adrar Tamalaroute"en el Alto Atlas, visitando lo más puro de sus pueblos y sus gentes.

> Día 1 | Mzik > Tizi n'Mzik > Cascadas d'Irhoulidene > Azib Iminouatss.  (15 km | 1.120m + )
> Día 2 | Azib Iminouatss >Ait Aissa >Tizi Oudite &gt; Aguersioual>Tizi n'Aguersioual Ikkiss Timnerhourhine.(34km | 1.535m + )
> Día 3 | Timnerhourhine Tizi n'Tamatert Tamatert Imlil > Mzik (12 km | 1.024km + )


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

> Día 1 | Mzik Tizi n'Mzik Cascadas d'Irhoulidene Azib Iminouatss.  (15 km | 1.120m + )

Nos levantamos pronto en Mzik (Dar | Tizi Mizik), y tras un buen desayuno comenzamos el día buscando el sendero que nos guiará hasta el hermoso y arhiconocido collado “Tizi n'Mizik” (2.930m). Una subida zigzagueante y sin perdida hasta el collado, donde disfrutaremos de la vista sobre los amplios valles del Imlil y sus alrededores.

De echo, es una subida que realizamos habitualmente durante nuestras visitas a esta parte del Alto Atlas, pero de la que disfrutamos como el primer día.

El paisaje desde el collado es vuelve abrumador, obteniendo una perspectiva única sobre el Parque Nacional del Toubkal y todo su entorno.

En verde el recorrido.

Tras un breve descanso en el collado,  tomaremos el sendero que sigue hasta el refugio “Azib Tamsout” (LINK) ignorando los senderos que bajan hasta el valle de “Tizi Oussem”  al que bajaremos a última hora de la tarde para pernoctar.

El sendero hasta el refugio no tiene perdida y está bien marcado, un sendero exigente que atraviesa bosques de sabinas milenarias y multitud de cascadas provenientes de las altas cumbres del coloso “El Hadj” (3.134m).

Aldea de Mzik, junto a Imlil.

Nos vamos acercando a uno de los valles de altura más hermosos de todo el alto Atlas, el valle del río “Assif n'Ouarzane”. Sin duda, una de las joyas con mayúsculas del Alto Atlas. Un lugar para meditar, adornado de terrazas imposibles, cascadas azules, pastos exuberantes y magia bereber por doquier.

Seguimos el sendero hasta el refugio de “Azib Tamsout” cruzando varios ríos e ignorando algunos senderos que suben a nuevos valles y collados. Tras pasar junto al reluciente refugio (recientemente re-estrenado), seguimos el sendero que sube zigzagueante entre enormes y viejos enebros hasta el siguiente refugio ubicado a unos 3.000m de altitud. El archiconocido refugio de “Tazarhart”.  Poco a poco y paso a paso, iremos adentrándonos en la garganta del río  “Ouarzane” buscando las majestuosas cascadas de “irhoulidene”. Enormes saltos de agua que caen al vacío desde los paredones del circo de “Arhal”.

Terrazas de cultivo sobre "Azib Tamsout".

Tras algunas fotos y un breve descanso volveremos sobre nuestros pasos, desandando lo andado anteriormente y bajando hasta la recóndita aldea de “Tizi Oussem” donde pernoctaremos y descansaremos con nuestros amigos bereber. Un descenso largo por las bellas tierras rojizas del alto Atlas.

Día 2 |  Azib Iminouatss  Ait Aissa > Tizi Oudite Matate Aguersioual > Tizi n'Aguersioual > Ikkiss Timnerhourhine. (34km | 1.535m + )

En verde el recorrido.

Tras una apacible noche en la aldea “Tizi Oussem”, tomaremos una pista que sigue perpendicular al cauce del río (N)  buscando la siguiente aldea de “Ait Aissa”. Un tramo amable y llano hasta la aldea, donde giraremos al Este tomando el sendero que sube hasta el collado de Tizi Oudite (2.2196m).

Una ascensión prolongada por tierras de contrastes, donde los colores rojizos y granates de la tierra se entremezclan con el verdor de las Sabinas creando paisajes únicos y bellos en todas direcciones. El sendero no tiene perdida, y sube cómodamente hasta el collado de “Oudite”, donde tomaremos aire disfrutando de nuevo de los enorme paisajes del Alto Atlas. Un mirador perfecto sobre la cresta de “Tasser Imoute”, una cresta muy apetecible hasta el collado de “Tizi n’Mizik” que visitamos ayer.

Cerezos en flor junto a la aldea Bereber de Matate.

Tras el descanso, comenzaremos el largo descenso hasta  la aldea de Matate. Un descenso cómodo y prolongado hasta las profundidades de “Aguiersioual”, atravesando cerezales, terrazas de cultivo, casas colgantes por senderos aparentemente imposibles.

En “Aguersioual” comeremos plácidamente junto al río, disfrutando del paisaje que ofrecen las altas cumbres blancas del Atlas en el horizonte. Sin duda, un lugar maravilloso para un “tentepie” y un breve descanso justo antes de afrontar el tramo más duro de la jornada, la subida hasta el collado de “Tizi n’Aguesioual”.

Macizo del Toubkal.

2015/02/23

Untzillatx: 941m | Mendebalde aurpegia / (Negu giroan).

17/02/2015 | Urte hasiera bikaina etxe ondoko mendi zurituetan, eta oraingoan berriz beste igoera eder bat Untzillatx-era. Berriz "klasikoetatik" ihes egiten.

Denbora izan da igoera honen berria lehenengoz izan nuela,  "Gorri81" foreroaren  (Mendiak.net) eskutik  aipatutako argazki eder bat izan zen, ondoren "Juanra Madariaga" alpinista eta idazleak "Ibilkari" mendiko kanalean idatzi zuen artikulua. Eta azken hau nahikoa izan zen berriz Untzillatx ingurura bueltatzeko, aitzaki ederra, bai jauna!

Igoera berezi eta alpinoa etxetik oso gertu, azken txanpan korridore eder eta luzea gordetzen duen bitxikeri polit bat Mañari inguruan.

Hemendik dator: 
>> https://vimeo.com/119127119 << (Igoeraren bideoa)

Horiz, egindako bidea. 
Gorriz, Anti-Recios bidea. (Arkaitz, Fabio, Jon eta Markel)

Igoeraren deskribapena: Igoera zuzena Untzillatxeko mendebalde aurpegian. Beste igoera basati eta ederra Mañariko mendien artean. Harrobietan, mañariko mendiak duten gaixotasun sendaezinen ondoan hasten da igoera. Lehenengo ibilbidearen atala,  baserri bide inguruetatik doa,  ondoren tontorrera doan bide "klasiokoare-kin" bat eginez.

Orain bideak pinudiak zeharkatzen ditu, harrobitik datozen zarata edo  leherketak  ingurumena zikintzen duen bitartean. Gaixo aurkitzen da Untzillatx. 

Oraietako lepora heldu baino lehen, eskuinera doan ibilibide estu bat hartu behar da, ganaduak batzutan erabiltzen duen bidea. Gutxira, bidea desagertu eta goiko atx-etatik datorren harritza zeharkatu behar da, ondoren pinudi maldatsuan sartzeko. Pinudi gainean aurkitzen da Mendebaldeko hamildegia, eta igoerarako dauden aukera edo bideak.

Hamildegian barneratzeko, mendiko ganaduak (ahuntz eta ardiak) erabiltzen duen bide estu eta buztintsua hartuko dugu. Bide maldatsu eta ederra, Artiaz apindutako atala. Metrok batzuk gorago, harritza zabal eta luze bat zeharkatu beharra dago, beti diagonalean (eskuineruntz) , korridoeraren azpian dauden zuhaitzak (arteak) erreferentzia moduan edukiz.

Igoera ez da lasaitzen, eta eskuak beti prest daude lurrera edozein momentutan botatzeko. Astiro eta prisa gabe gora egiten da, kanal zabal baten azpian jarri arte. Erresalte erraz bat igo (4m/II+) eta kanal bete betean murgiltzen gara. Kanalean edurra ondo finkatuta badago, gozatzeko leku aparta da. Goian berriz, tontorrera doan ertz luzetik jaisten diren plaka ederrak disdiratsu dauzkagu, gordeleku eta jolastoki ederra. Kanalaren amaieran, eskuineruntz doan "tximinia" belartsu bat hartu eta igoko dugu (5m/II+) ertz-lerro itxura duen erlaitz batera iritsi arte. Azkenengo atal edo luze osoari begigarada orokor bat botatzeko leku aproposa.



Azken txanpa, korridorearen sarrera topatzen.
Zeharkaldi horizontal edo diagonal luzea hurrengo bilgunerarte (zuhaitza), Ondo babestua eta helduleku asko dituena (6m/III). Atal honen lehengo zatia egin ondoren, ezkerreruntz doan "faja" itxurazko balkoi bat hartu behar da, goian (eskuinean) korriodearen sarrerarekin aurrez aurre topatuz. Igoerako bitxikeri ezkutua bapatean abixatu gabe agertuko da.

Korridorean barneratzeko, esku laguntza beharrezkoa den erresalte bat gainditzea geratzen zaigu (II). Edur asko dagoenean ezkutuan geratzen den azken oztopoa, baina bestela, ezkerretik gainditzen dena.
(arkaitz blokea korridorearen erdi erdian, II+ ).

Azken atal honek dauka igoeraren xarma, alpinismo hutsa berriz, eta non? durangaldeko mendi maiteetan.

Korridorearen irteera tontorretik 100m ingurura geratzen da, ibilaldi ederra tontorreraino.


------------------------------------------------------------
 - Iraupena: guztizkoa: 3h 35' (Geldiuneekin)
 - Zailtasuna: Zaila (Neguko materiala)
 - Distantzia: 4,8 Km (+/-)
 - Gorabehera: Gorabehera positiboa: 780m (+/-)
 - Mendi Ibilbidea: Atxarte harrobia - Saukoko arroa - Untzillatx - Eguzkiarre-ko harritza - Atxarte harrobia.
------------------------------------------------------------

Untzillatx bidetik.

2015/02/19

Untzillatx: 941m | Saukoko arroa. (Negu giroan).

01/02/2015 | (Hemendik dator...)  Azkenean neguko koloreak etxe ondoan, eta horregatik elurrez estalita dauden mendiak igotzeko aukera aprobetxatzea izaten da zeregin ederrena. Oraingoan,  Atxarte inguruan dauden igoera "klasikoetatik" ihes egin eta Unztillatx-eko Saukoko arrotik gora doan bide zuzena aukeratu dut. Eta nola ez, negu giroan ondo gozatzen. Igoera zuzen eta zikina, baina zer axola dio azken honek! 

Saukoko arroa.


Igoeraren deskribapena: Saukoko arroa,  Urrestei eta Arrukoatxen ertzak banatzen dituen kanal bertikal, bedartsu eta ikusgarria da. Neguan, eta elurrez estaltze denean  oso "alpinoa" bihurtzen de igoera dotore eta bertikala.

Behin arroan barneratuta ez dago galtzerik. Urrestei ertzeraino doan bidea hartu eta kanalean barneratzea da errazena. Geroxeago  mendi ibilbidearen edertasun eta txango aipagarriena etorriko da.

Lehenengo metroak ez dira oso erosoak, baina Atxarte inguruko paisaiak, igoera asko handiagotzen du.  Lehenengo txanpan igoera korridore hutsa besterik ez da, erresalte aipagarririk gabeko korridoze luze,  bertikal eta bedartsua. Begiak ondo zabaldu eta argi ibili beharra dago edur eta izotz plakak daudenean,  maldatik bera laban egiteko aukera asko daude eta.

Korridorearen bigarren atalean berriz, Itxuraz barneraezina den baso edo ohian trinkoa aurkituko dugu aurretik;  elorriz, lizarrez eta urrondoz hornitutako baso lodi eta estua. Korridoreko basoan barneratu baino lehen, lehenengo erresalte aipagarriena aurkituko dugu, haitz deseroso bat gaindituta atzean utziko dugun erresaltea. (II+)

Korridorearen bigarren atal hau oso zikina da, urtaro oparoenetan (udaberria eta udan) ez egiteko modukoa. Neguan berriz, zuhaitzek hostoak galtzen dutenez igoerari errastazun puntu bat ematen diote, igoeraren bidea eta ikuspegia erraztuz. Edurrarekin berriz, oso deseroso egiten den zatia luze bat da. (Elurrak aurrera egitea asko zailtzen du, oso atal luze eta gogorra negu inguruan.)



Eskuinean ertz ederra aurkituko dugu, Arrukoatxaren azken luze eta ertz politta. Atxarteko hamildegi eta harrobia iparrean eta Saukoko puntea hegoan, paisai haundiaz disfrutatzeko korridorea.
200 metroko baso zikina igo eta gero kanala zabaldu egiten da, azkeneko zatia, belartsua eta erosoa bihurtuz. Metro batzuk gorago, zeharkaldi horizontal (60m inguru) bat aurkituko dugu,Saukoko arroa bukatzen den tokian hain zuzen. Zeharkaldi harriskutsua, elurraren azpian dagoen belar luzeak elurra ez duelako ondo finkatzen.

Zeharkaldi horizontalaren ondoren, azkeneko metroak tontorraren ekialdeko  ertzeraino erraz egiten dira. Aukeran asko gozatuz. Unztillaitz tontorreraino doan ertza berriz, negu giroan azken zatia asko edertzen du.

Jaitsierarako berriz,Labaroko atera hurbildu eta Eguzkiarreko harritzaren gainean dagoen korridore edo kanala erabiliko dugu. Oso jaitsiera harin eta zuzena Atxarteriano.

------------------------------------------------------------
 - Iraupena: guztizkoa: 3h 35' (Geldiuneekin)
 - Zailtasuna: Zaila (Neguko materiala)
 - Distantzia: 4,8 Km (+/-)
 - Gorabehera: Gorabehera positiboa: 780m (+/-)
 - Mendi Ibilbidea: Atxarte harrobia - Saukoko arroa - Untzillatx - Eguzkiarre-ko harritza - Atxarte harrobia.
------------------------------------------------------------


Zapelatz arrunta (Buteo Buteo) Atxarte inguruan. (Busardo)
<< http://naturmendi.blogspot.com >>

2015/02/16

Alluitz: 1.034m | Atxarteko igoera ezagunetik. (negu giroan, elurrarekin jolasean).

2015/01/17 | Azkenengo edurrak solasaldi ederra ekarri digu etxe ondora, eta nola ez, gure mendietan negu giroaz gozatzeko aukera izan dugu. Oraingoan igoera klasikoa atxartetik artolako lepora, ondoren "horiz" markatutako igoera ezberdin bat egiteko. Zailtasujn gabeko igoera ederra, intergune erraz eta ederrakin (II/II+) "Askafe"-ko kanalaren gainean dagoen hertzeraino.

Edurra ez dagoenenan, erraz egiten den igoera ezberdin eta oso lasaia. Eta nola ez, beste egun eder bat Alluitz inguruan! 

Horiz igoera, gorriz jaitsiera.

Aipatzeko, neguko kondizioetan asko aldatzen den igoera dela, eta horregatik negu inguruan ibiltzeko materiala beharrezkoa dela.

Igoeraren argazki batzuk;

Errietalbaso Ipar aurpegia.

 Artolako lepotik gora doan bidetik.

2015/01/29

Anboto:1.331m | Anboto sakona negu giroan.

2015/01/24 | Neguak zuriz margotu ditu gure tontorrak, eta nola ez egoera edo sasoi hau aprobetxatseko gogoekin Anbotoraino hurbildu naiz. Oraingoan, asko idatzi den igoera batekin nator.  Anboto sakona bailara aldapatsuaren igoera latza, edo askok Anbotoko Km bertikala izenez esagutzen duten igoera. 

Blogean, asko aipatu eta izendatu dudan igoera da, horregatik ez naiz asko luzatuko igoeraren deskribapenarekin, Durangaldeko mendi nagusian klasikoetan klasikoena. 

Aipatzeko, neguko kondizioetan asko aldatzen den igoera dela, eta horregatik negu inguruan ibiltzeko materiala beharrezkoa dela.

Igoeraren argazki batzuk;

Horiz, Anboto sakoneko igoera.

Igoeraren deskribapena, gure mendiaen entziklopedian : Mendikat.net

Udalatx.

2015/01/18

Peñon Grande: 1.309m | Cresta Sudoeste. | Sierra de Grazalema.

31/12/2014 | El humilde Cervino de Grazalema, humilde por su tamaño y "Cervino" por su inconfundible silueta que sobresale sobre Grazalema. Una montaña que ofrece autentica caliza a casi 1.100km de casa.  Y que muchos califican como la elevación más atrevida de la sierra.

 Peñon grande sobre el pueblo de Grazalema.

Descripción de la ruta:  La ascensión al Peñon se puede comenzar en el camping que hay sobre el pueblo de Grazalema (10') o desde el mismo pueblo. Hay 2 opciones muy claras para acceder a la cresta, y ambas son similares en tiempo y en paisaje. La primera, es evitar lo posible los cercados privados que hay nada más comenzar la ruta en el parking que hay junto al camping. Buscando una larga pedrera que hay sobre los pinares de la cara Norte del Peñon, accediendo desde el largo canal hasta la cresta más oriental junto a la cima. Un subida desagradable al principio por los cercados, pero dura y agradecida en paisaje al final.

La segunda opción, y seguir la senda que sube hasta el collado de "Llanos del Endrinal" bordeando el Peñon por el sur. Un sendero precioso que va zigzageando hasta el collado, donde las vistas sobre la sierra son brutales. Una atalaya preciosa sobre la Sierra de Grazalema.

Justo cuando tenemos el cartel panorámico delante, hay que girar a la derecha buscando hitos que nos guien hasta la cresta. Otra subida de unos veinte o veinticinco minutos entre piedras y un paisaje karstico.

Cresta Sudoeste del Peñon grande de Grazalema.

En la cresta, obtendremos una visual completa de la cresta Sudoeste hasta la cima del Peñon. Una cresta difícil, pero que ofrece buenas alternativas en los pasos o resaltes clave. El primer tramo de la cresta no ofrece ningún resalte o paso para mencionar, un tramo divertido con un paisaje inmejorable con la Sierra de Grazalema en ambas vertientes. Durante el primer tramo, los sube-bajas serán constantes hasta llegar a una especie de hocajada donde da comienzo lo más radical de la cresta.


Un enorme bloque aparentemente infranqueable con una grieta que lo atraviesa de arriba a abajo. Para solventar el bloque con un resalte de III+, hay que bordear el bloque por la izquierda buscando una chimenea larga de unos 10 metros y un resalte III justo en la mitad. Una chimenea que desemboca directamente en el filo de la cresta. En la cresta hay que ir solventando pasos y resaltes continuados durante unos 60 m hasta llegar al paso clave. Un bloque en mitad del filo que hace de puente y de barrera, un puente de roca fabuloso y un paso de III+. (Se puede evitar "puente de roca", bajando por una chimenea bastante aérea hasta una repisa y principio de una pedrera que baja por toda la cara Norte). Tras sobrepasar el puente de roca, se sigue la cresta unos metros hasta dar con la cima del Peñon. Unos metros más, y llegaremos hasta la bandera que ondea y es visible desde el pueblo de Grazalema. Para finalizar la jornada, se puede volver por el camino desandando lo andado, o terminar realizando una circular por la cara Norte y bajando por una ancha pedrera desde el principio de la cresta.

Más información en el Blog de Manuel, un blog fantástico sobre las montañas en las tierras del Sur.

------------------------------------------------------------
 - Tiempo:Total > 3h 30' (Con paradas)
 - Dificultad: Dificil
 - Distancia: 4,8 Km (+/-)
 - Desnivel: Desnivel positivo: 970m (+/-)
 - Ruta: Grazalema - Camping - Collado "Llanos del Endrinal" - Cresta Sudoeste - Peñon Grande - Cresta Sudoeste - Collado "Llanos del Endrinal" - Camping - Grazalema.
------------------------------------------------------------